എകാകി, നീയിന്നീയിലകളടര്‍ന്നീറനണിഞ്ഞ
ചില്ലയില്‍,
ഓര്‍മ്മകളിലുടക്കിയെന്തോര്‍ത്തിരിക്കുന്നു?
പാതി വഴിപിരിഞ്ഞകന്ന,
പ്രാണനില്‍ തേന്മഴ തൂകിയ
പ്രണയിനിയവളുടെ
പ്രേമ ഗാനത്തിനോ
കാതോര്‍ക്കുന്നു?
കാലമാമൊഴുക്കിന്റെ
വേഗത്തിനായില്ലയോര്‍മ്മ
തന്‍ നിറമിളക്കീടുവാന്‍.
നീയിപ്പോഴുമാ നീറുന്ന
ചിന്ത തന്‍ നീരൊഴുക്കിലോ?
വാണില്ല നാളൊന്നു പോലും
വൃഥാ മോഹിച്ചതല്ലാതെ.
കൂടൊരുക്കി വിളിച്ചിട്ടും
കൂട്ടിനായ് വന്നില്ല
കൂരിരുളാര്‍ന്ന ജീവിതം
കുറെ കനപ്പിച്ചതല്ലാതെ.
കൊക്കിനാലൊത്തതാണെ
ന്നോര്‍ത്തു കൂട്ടിനായ്
കൊതിച്ചു നീ.
കൊക്കിലൊതുങ്ങാതെയകന്നു പോയ്.
ഇന്നി എകാന്തവീഥിയില്‍
ഓര്‍മ്മതന്നൊഴുക്കിലൊറ്റയായ്.
4 comments:
kavita nannayirikkunnu......:!
ekaakiyaya kootukara ninte manassinu swanthanamekan orayiram sneham koodyullappol enthinee thengal......!
Sushmaji,thanks for your valuable words...thanks for coments...come again...
കവിത നന്നായി. ആ ഫോട്ടോയുമായി ചേർന്നുപോകുന്ന വരികൾ...
ഏകാന്തത ചിലര്‍ക്ക് നൊമ്പരമാവും
ചിലരോ അതാസ്വദിക്കുന്നു.
ഏകാന്തതയില്‍ ഈശ്വരസാന്നിധ്യം
നമ്മെതഴുകുമൊരു സാന്ത്വനമാവും.
പുതുവല്‍സരാശംസകള്‍ നേരുന്നു..
Post a Comment